Hanks jest skarbem każdego filmu - to bez dwóch zdań; pierwszy raz jednak widziałem go wcielającego się w postać takiej - przynajmniej chwilami - pierdoły. Ale, jak to on, nawet takie coś potrafi zagrać wyśmienicie. Choćby scena, gdy po raz pierwszy miał okazję złapać Franka, jednak ten wywinął się, podając się za agenta tajnych służb. Oprócz tego super żarcik w aucie ze swoim nowym zespołem (- Puk puk. - Kto tam? - Walcie się), przewijanie slajdów na spotkaniu FBI czy krótka scena w pralni między dwoma starszymi paniami... No jest mistrzem, po prostu.

Sama historia przeciekawa, a najlepsze w niej jest to, że napisało ją życie:) Ogólnie fajny, dobrze zrealizowany film, z paroma scenami, które na pewno zapadną w pamięć (np. Frank jako nauczyciel + późniejsza wspólna reakcja z ojcem po spotkaniu z dyrektorem). Jeśli ktoś spodziewa się jednak jakichś fajerwerków, to chyba nie ma na co liczyć. Ja jednak przez cały film nie nudziłem się ani przez moment, a tak wysoka ocena spowodowana jest no przede wszystkim obecnością Hanksa (ale i dobrą rolą Di Caprio, to też warto zaznaczyć), do którego mam wieeeeelką słabość.